Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Sedulo, inquam, faciam. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

• Quid de Pythagora?
• Maximus dolor, inquit, brevis est.
• Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
• Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.
• Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

1. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
2. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.
3. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
4. Quis est tam dissimile homini.
5. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;

Iam ille sorites, quo nihil putatis esse vitiosius: quod bonum sit, id esse optabile, quod optabile, id expetendum, quod expetendum, id laudabile, deinde reliqui gradus.

Audeo dicere, inquit.

Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.

Negare non possum.

Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Bork

At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.

Poterat autem inpune;

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Bork

Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.

Cur iustitia laudatur?

Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt.

Si enim idem dicit, quod Hieronymus, qui censet summum bonum
esse sine ulla molestia vivere, cur mavult dicere voluptatem
quam vacuitatem doloris, ut ille facit, qui quid dicat
intellegit?

Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Urgent tamen et nihil remittunt. Duo Reges: constructio interrete. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Suo genere perveniant ad extremum; Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?